Dit artikel beschrijft hoe de auteurs bijna twintig jaar geleden een metatheorie over verandering het licht deden zien – nu bekend als de kleurentheorie – en hoe die theorie zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld. De artikel biedt een terugblik, aan de hand van het vierfasemodel van theorieontwikkeling van Smith en Hitt. De auteurs proberen te doorgronden waardoor een creatief idee vele verschijningsvormen kreeg, een krachtige theorie werd en nu breed wordt gebruikt.

De case laat zien dat deze reis werd gevoed door allerlei productieve misverstanden, beïnvloed door de context en door serendipiteit, en uiteindelijk vorm kreeg via een geleidelijk groeiproces. Drie perioden van ontwikkeling worden onderscheiden: oorsprong, turbulente groei en volwassenheid. Elk van deze perioden laat een vergelijkbaar fasenpatroon zien, bestaande uit spanning, zoekproces, uitwerking en verkondiging.

De auteurs bespreken de geschiedenis van de kleurentheorie, om het inzicht in theorieontwikkeling te vergroten, en stellen enkele aanvullingen voor op het model van Smith en Hitt. Als academische praktijkbeoefenaars staan zij er ook bij stil hoe hun adviespraktijk van invloed is op de wijze waarop zij met theorie en theorieontwikkeling omgaan. Zij besluiten het artikel met een discussie over de keerzijde van originaliteit en doen een suggestie voor het effectiever overbruggen van de kloof tussen academische en praktijkarena.

Het artikel is gebaseerd op een engelstalige paper die in 2015 bij de Academy of Management Annual Conference de Rupert F. Chisholm Best Theory-to-Practice ontving.