Eindelijk dan: een kort verhaal over cultuurverandering. Daar schrijf ik normaal niet over. Ik geloof dat veel gesprekken over de gewenste cultuur eigenlijk zonde van de tijd zijn. Daar verandert weinig door. Je kan de tijd beter besteden aan het in je eigen omgeving oprekken van hoe je anders wil werken. Dan volgt die cultuurverandering vanzelf wel.

Die stellingname is nogal kort door de bocht en bovendien omstreden. Dus ik maak er in dit intermezzo meer woorden aan vuil. In een paar pagina’s zet ik uiteen wat cultuur nou eigenlijk lijkt te zijn, hoe die juist wel en juist niet verandert, en hoe je daar op maat in je eigen omgeving iets zinnigs mee doet. Een smaakmaker, hoop ik.

Het intermezzo ontstond op uitnodiging van Simon van der Veer en Linde Peters. Die schreven een boek dat gaat over snelle verandering: verandering die ontstaat door uitproberen en testen, leren en weer verder verbeteren, met eigenaarschap van betrokkenen. Waarbij je ‘gewoon’ begint in plaats van dikke plannen maakt.

Mijn stellingname past er dus wel een aardig bij. Zij vroegen echter niet alleen mij om wat bij te dragen. Er zijn ook intermezzo’s van onder meer Leike van Oss, Arend Ardon en Willem Mastenbroek.

Het boek is vlot leesbaar, zegt zinnig dingen en doet een beperkt beroep op je beurs. Aanrader dus.

Het verhaal is later ook op ‘Management Impact’ als blog verschenen.