In de podcastserie van managementboek.nl interviewt Willem van Leeuwen me over het lappendekenboek. Het is een gesprek van zo’n 35 minuten waar Willem, ook als collega veranderaar, met me verkent waar dat boek nou eigenlijk over gaat. En passant hebben we het over de soort vraagstukken waar dit boek zinnig voor is en over de charme van klein en meeslepend veranderen. Maar ook over vecht- en vluchtreacties die daarbij niet echt helpen. Hij lardeert het gesprek – zoals  gebruikelijk – met wat stellingen die hij me voorlegt.

We komen er op uit dat het boek mensen een hart onder de riem steekt: je kan meer bereiken rond vraagstukken die je aan het hart gaat dan je denkt. Maar ook dat dat geen verplicht nummer moet worden. Dan verschuift ineens zo’n lapjesdekenperspectiet van iets bevrijdend en steunends tot een extra takenpakket dat mensen op hun schoot krijgen en op afgerekend worden. Zoiets gebeurt al te vaak, denk aan de verwording van termen als ’empowerment’ of ’employability’. Maar als je het lappendekendenken vrijwillig oppakt, kan je in je eigen lokale praktijk mooie dingen doen plus daarnaast op allerlei manieren (spreidend, schakelend en spittend) verbindingen te leggen met anderen. Zo rek je je invloed op rond bredere vraagstukken en maak je meer verschil – juist door te begrenzen dat je niet over alles hoeft te gaan. Dat laatste is aan niemand voorbehouden, maar bovendien ook nergens goed voor.