De discussie over ondernemingsstrategieën ten aanzien van milieu is in dit artikel samengevat middels een indeling in tien strategie-stereotypen. Veel bedrijven zijn de stereotypen ontstegen waarbij zij uitsluitend handelen onder druk van overheden of actiegroepen, maar slechts weinigen bereiken een synergie tussen hun commerciële doelstellingen en hun milieuaanpak.

Bedrijven doen zichzelf daarmee tekort. Het is wenselijk om overleefde veronderstellingen over de spanning tussen milieu en commercie overboord te zetten en groen te concurreren. Porter’s strategie om groen te concurreren, een mix van een drietal stereotypen, kan een bedrijf echter van de wal in de sloot helpen. Geen mix helpt overal, maatwerk is geboden. Dit artikel schetst vuistregels voor twee wegen naar een succesvolle en onderbouwde strategiekeus: een ontwerpweg met vergroende strategiemodellen en een ontwikkelweg met en 6 staps-basispatroon. Beide wegen worden binnen bedrijven pas denkbaar als lijnorganisaties, vanuit goed begrepen eigenbelang, milieu in hun domein trekken ten koste van stafdiensten en externe specialisten. Dan heeft het milieu-issue haar volwassenheid bereikt.

Het artikel ontving de Prins Maurits Prijs voor Strategie 1996 van de Vereniging voor Strategische Besluitvorming.