In juni 2009 promoveerde Hans Vermaak cum laude op een proefschrift over taaie vraagstukken. Suzanne Verdonschot verdedigde in september van datzelfde jaar haar proefschrift over lastige vraagstukken die aanleiding geven om te verbeteren en vernieuwen. Reden genoeg om hun perspectieven naast elkaar te zetten.Zij maakte naast het academische boekwerk een prak­tische toolbox voor mensen in de praktijk om te werken aan innovatie. Vermaak spreekt over ‘taaie vraag stukken’, Verdonschot over ‘urgente en intrigerende vragen’. Vermaak biedt een set vernieuwende ontwik­kelprincipes aan, Verdonschot vond in haar onderzoek ontwerpprincipes om tot doorbraken te komen in vastloopsituaties.  Hoe verhoudt zich dat tot elkaar?