Op 23 mei 2013 gaf ik bij de Gemeente Amsterdam een introductie over het spectrum van veranderkundige benaderingen. In een klein uur schets ik de vijf belangrijkste veranderbenaderingen die je in de theorie en in de praktijk ziet – elk gelabeld met een kleur.

In ongeveer 8 minuten per kleur ga ik op op de principes van elke benadering, voorbeelden hoe dat er uit ziet, kenmerken van de realisatie en ergste valkuilen. De lezing is ingekaderd door eerst 12 minuten te besteden aan wat voor veranderkennis er is, waar het denken van meervoudigheid vandaan komt en wat de vier toepassingen van het kleurendenken zijn.

De lezing was de opmaat om drie uitdagende trajecten van/rond het Project Management Bureau onder loep te nemen en daar lessen uit te trekken – variërend van het ‘omgaan met het slavernijverleden’ en ‘de Top 600 aanpak’ tot ‘het scheppen van buurtpraktijkteams’. Zulke casebesprekingen zijn de moeite waard omdat het bureau aardig was lastige veranderklussen doet. En dan blijkt altijd dat zelfs waar het werkt niet zomaar expliciet of overdraagbaar is waarom dat zo is. Laat staan als het niet werkt. De presentaties en besprekingen van deze trajecten is echter niet opgenomen dus die kan je niet zien. Gelukkig wel het lezingonderdeel van de masterclass – met dank aan Evelien Veenhuizen.

Het kleurendenken is eind jaren ’90 ontstaan en uitgewerkt in het handboek ‘Leren Veranderen’ – geschreven met Léon de Caluwé. Het is op allerlei manieren beschreven en toegepast: zie de categorie ‘kleurendenken’ onder publicaties.