Een bondig verhaal over zowel kleurendenken als alle toepassingen ervan: dat was de vraag van de drie redacteuren. Het is een hoofdstuk geworden in het boek over veranderessenties: een soort canon van veranderkundige benaderingen. Het gaat in op de meervoudigheid van denken en doen die nodig is bij verandering (aan de hand van het kleurendenken) en de ambachtelijke wijze waarop je diagnose, vormgeving en interveniëren als een cyclisch proces doet.

Het hele boek geeft – in de woorden van de redacteurs – een hedendaagse schets van het veranderkundig landschap dat recht doet aan de recente ontwikkelingen, fundamentele kernvragen en hoofdbrekende spanningen en paradoxen in de veranderpraktijk. Het gaat achtereenvolgens in op 1) de geschiedenis en hoofdlijnen van de veranderkunde, 2) benaderingen die zich richten op het veranderidee, 3) benaderingen die de brug slaan tussen het veranderidee en de lokale werkpraktijk en tenslotte, 4) het leidinggeven aan verandering en de leiderschapsopgave van de veranderaar.

Het is inderdaad een stevig boek met zo’n twintig hoofdstukken: de auteurs vormen een soort who’s who in Nederlands veranderland.

P.S. Voor wie het hoofdstuk wel twee keer zo lang had kunnen zijn of moeten zijn: lees dan de tekst in het wetenschappelijke tijdschrift Management & Organisatie. Dat bestrijkt dezelfde inhoud maar doet er langer en moeilijker over. Klik hier.